Прарыў. Расказвае Вольга Маркаўна Мірановіч (Кірпіч)

Да вайны я закончыла 8 класаў Вялікадолецкай сярэдняй школы. Вучылася ў школе добра. Калі пачалася вайна, я жыла ў Старыне і дапамагала бацькам па дамашняй гаспадарцы.

    Разам са старэйшай сястрой Ганнай даводзілася ўдзельнічаць і ў падпольнай дзейнасці ў сваёй …

Звесткі пра сям’ю Петруся Броўкі з фондаў Літаратурнага музея Петруся Броўкі і Занальнага дзяржаўнага архіва ў г. Полацку

https://bellitmuseum.by/zvestki-pra-syamyu-petrusya-brouki-z-fondau-litaraturnaga-muzeya-petrusya-brouki-i-zanalnaga-dzyarzhaunaga-arhiva-u-g-polaczku

Успамінаючы свой радавод, Пятрусь Броўка жартаваў, што яго род найстаражытнейшы на Ушаччыне, бо продкаў па бацьку звалі Адам і Ева – Адам Іосіфавіч Броўка і Ева Іванаўна Тарасевіч, дзед і бабуля па бацькоўскай лініі.

Пятрусь Броўка нарадзіўся 25 …

Хатынь: скорбная дата

Витьбичи. 23.03.2013. Виталий Сеньков

Супруги Дрозд, Денис Никифорович и Анна Федоровна, воспитывали восемь детей. Во время войны старшие сестры Александрина и Василина были в партизанах, в бригаде Короткина. Это их и спасло от страшной участи, когда фашисты, проводя свой …

Да и пасля прарыва. З успамінаў І.К.Падворнага

Патрыёт, 23.04.2015

І так, вельмі хутка прарыў. Ну а пакуль немцы штодзённа бамбяць і Ушачы, і вёскі. Маю Старыну пакуль не спалілі, хоць наша хата згарэла яшчэ ў 43-­м. Але працягваюцца штодзённыя налёты, хоць у вёсцы няма ніводнага партызана. Людзі …

Апіяршчына

Не ведаю, адкуль з’явілася гэтая назва, але населеныя пункты, якія знаходзіліся на захад ад Старыны, а таксама ўвесь той заходні край у нас называлі адным словам – Апіяршчына. Калі старынскія мальцы ў суботу збіраліся на танцы, то можна было пачуць:…

Клуб

Клуб у Старыне пабудавалі, як мне здаецца, недзе ў канцы пяцідзесятых гадоў. Бо самога будаўніцтва я не памятаю, а помню, калі клуб быў зусім новенькім. Месца пад яго было выбрана ідэальна: на пустыры ў сярэдзіне вёскі, на ўзгорку паміж Цэнтральнай

Кузня

Паварушыўшы памяць, я згадаў і яшчэ адно прамысловае прадпрыемства, якое існавала ў свой час у Старыне. Я маю на ўвазе кузню.

    Яна знаходзілася за Нікіпаравым агародам, бліжэй да Белай дарогі. Кавалём там у апошнія гады працаваў дзед Сцяпан. …

Цагельня

Калі я пісаў пра старынскую малочную, то сцвярджаў, што яна была адзіным прамысловым прадпрыемствам у Старыне. А вось сёння, паглыбіўшыся ў згадкі, зразумеў, што, мабыць, памыляўся.

    Было ў Старыне і яшчэ адно прадпрыемства. На той жа Белай дарозе.

    …

Ларок

Памятаю некалькі гандлёвых кропак у Старыне. Не, адначасова больш адной іх ніколі ў нас не было. Але яны часта зменьвалі месца знаходжання, у залежнасці ад таго, хто іх узначальваў. І называліся ўсе яны аднолькава – ларок.

    Першы ларок, які …

Малочная

Была калісьці ў Старыне прамысловая адзінка. На Белай дарозе, насупраць школы, пры павароце на Жаўніну, стаяла малочная. Гэта была невялікая драўляная будыніна. Усярэдзіне яе мне, наколькі памятаецца, удалося пабываць толькі раз – калі настаўніца Ганна Пятроўна вадзіла наш клас на …