Цётка Вара ішла пешкі з Пліна ў Вушачы. Даганяе яе сяльчанін на возе:
– Сядайце, падвязу!
– Ды няма часу! Спяшаюся! – адказвае тая, не спыняючыся.
Міхась Мірановіч. Старына. Іранічныя мемуары. Мінск. “Медысонт” 2020
Людзі і месцы, адзначаныя ў тэксце: ↓